‘’Βρίσκομαι στα κόκκινα μεσάνυχτα της 4ης
Ιουλίου κάποιου αλλόκοτου έτους
σε μια πόλη που κάποιοι άνθρωποι ακόμα ομιλούν
για μια ελευθερία
που βγαίνει από φέρετρα,
μου μένει να ράψω στο στόμα μου μέσα, τρεις
λέξεις που γνώρισα, και γίναμε φίλοι
κι αν είναι να πετρώσω, από δική τους αστοχία από αμέλεια,
θα πετρώσω ακέραιη.